Тарбия

Вазъи кунунии сиёсии ҷаҳони муосир моро аз таъмини бехатарии давлатҳо нигарон мекунад. Афзоиши суръатноки ҷаҳонишавии манфиатҳо, муттаҳидсозии давлатҳо ва халқҳо дар Аврупо, пайдоиши босуръати шабакаи Интернет, рушди технологияҳо дар илм ва тиб ва дигар соҳаҳо, кашфи фазои коинотӣ, паҳншавии демократия ва озодии сухан дар собиқ давлатҳои Шўравӣ, пайдоиши кишварҳои сарватманд ва рушдёфта, истеҳсолоти зиёди мол ва мавҷудияти маҳсулоти гуногун, аз як тараф пешрафт ва рушди дунё ва ҳақиқатро дар саросари ҷаҳон ва ояндаи зебои инсоният нишон медиҳад, вале аз тарафи дигар, ҷангу низоъҳо, барҳамхурии иттифоқҳои калон ва давлатҳо, нотинҷии ҷомеа, пайдоиши терроризму экстремизм, баландшавии ҷинояткорӣ ва коррупсия, фиреб ва дуздии одамон, муҳоҷирати оммавии халқҳо, камбизоатии аксари аҳолии дунё, пайдоиши бемориҳои нав ва вирусҳо ва ғайраҳо, инъикоси манфии вазъияти ҷории ҷаҳони муосирро тасвир мекунад ва аз амнияти нави дунёи одамон огоҳ мекунад.

Бояд хотиррасон кард, ки баъди пошхўрии Ҳукумати Шўравӣ ва барҳамхўрии зиддияти чандинсола байни Ғарб ва Шарқ, таҳдиди 50- солаи ҷанги ядроӣ, ки ҳамчун таҳдиди анъанавӣ фаҳмида мешуд, дар арсаи сиёсии дунё таҳдидҳои нави ба ном ғайрианъанавӣ пайдо шудаанд. Бисёре аз олимону таҳқиқотчиён, чӣ ватанӣ ва чӣ хориҷӣ, оид ба ин ё он паҳлуҳои гуногуни хатарҳои муосир дар корҳои илмии худ қайд кардаанд. Бештари олимону таҳқиқотчиёни ватанӣ, албатта, дар бораи бехатарию амнияти Ҷумҳурии Тоҷикистон сухану ақидаҳои худро баён кардаанд. Пас, зери мафҳуми таҳдидҳои ғайрианъанавӣ мо чиро метавонем фаҳмид ва ё онҳо чиро ифода мекунанд? Ба андешаи бештари олимон, ҳама он чизе, ки ба соҳибихтиёрии давлат таҳдид мекунад, ҳамчун таҳдидҳои ғайрианъанавӣ фаҳмида мешавад. Ба онҳо ҳам таҳдидҳои калон, ба монанди терроризм, ҷаҳонишавӣ, гармшавии иқлим ва ҳам дигар таҳдидҳои ҳам глобалӣ ва ҳам минтақавӣ, дарунӣ дохил мешаванд. Омўзиши маводҳои гуногун маълум кард, ки ба таҳдидҳои ғайрианъанавӣ дохил мешаванд: ҳама намудҳои терроризм, ба монанди терроризми байналмилалӣ, биологӣ, аграрӣ, экологӣ; ҳама намудҳои фало-катҳои табиӣ, ба монанди фалокатҳои экологӣ, заминларза, обхезиҳо, сунами ва бодҳои азимҷусса, фурўравии кўҳу заминҳо, сел ва лағжишҳо, вайроншавии обу ҳаво, гармшавии иқлим, заҳролудшавии замину об, растаниву ҳайвонот ва фауна; ҳама намуди ҷинояткориҳо, ба монанди ҷиноятҳои трансмиллӣ, ҷиноятҳои иқтисодӣ, рушди коррупсия, ҷиноятҳо ба тариқи Интернет (кибертерроризм); ҳама намуди қочок, ба монанди қочоки маводи мухаддир, яроқу аслиҳа, одамфурўшӣ ва ғайра; ҳама намуди паҳншавии бемориҳо ва вирусҳо, ҳашароту бактерияҳои зараррасон, паҳншавии босуръати бемориҳои сироятӣ, ба монанди вируси норасоии масунияти одам, эбола, газак, табларза, гриппҳои гуногун, ҳам инсонӣ ва ҳам ҳайвоноту парандаҳо, паҳншавии босуръати бемориҳои асабонӣ (психикӣ), дилу ҷоғар, қанд ва саратон ва ғайра; проблемаҳои иҷтимоӣ, ба монанди рушди камбизоатӣ, баландшавии нарху арзиши маҳсулот, тақсимшавии ҷомеа ба табақаҳо, фарқияти манфии байни шаҳрҳои калону деҳоту минтақаҳо, бадшавии саломатии аҳолӣ, сатҳи пасти маориф ва таълим, хизматрасониҳои тиббӣ, ҳифзи иҷтимоии аҳолӣ, муҳоҷирати аҳолӣ, мутахассисони касбӣ ба дигар давлатҳо; проблемаҳои ақидавӣ ва идеологӣ, ба монанди низоандозӣ дар ҷомеа, маҳалгароӣ, шовинизм ва сепаратизм, миллатгароӣ ва фашизм; масъалаҳои энергетикӣ, таъмини аҳолӣ бо барқу сўзишворӣ, баландравии нархи маҳсулотҳои сўзишворӣ, рақобат байни давлатҳо дар масъалаи нафту газ, тақсимоти байнисарҳадии арзишҳои энергетикӣ ва ғайра.

Беҳуда нест, ки оид ба ин ва дигар паҳлуҳои паҳншавии таҳдидҳои гуногуни замони муосир ба соҳибихтиёрии давлатҳо Ҳукумату давлати Тоҷикистон, Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ - Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон борҳо дар баромаду конфронсҳои гуногуни байналмилалӣ таъкид карда буданд. Ба он конфронси байналмилалӣ, ки моҳи майи соли ҷорӣ дар ш. Душанбе гузашта буд, шаҳодат медиҳад. Илова бар ин, Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон як қатор қонунҳоро оид ба мубориза бар зидди терроризм ва ифротгароӣ қабул кард. Ҳамин тариқ, 16-уми ноябри соли 1999 Маҷлиси Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон Қонуни Ҷумҳурии Тоҷикистон «Дар бораи мубориза бар зидди терроризм»-ро қабул кард, ки заминаи ҳуқуқӣ ва ташкилии мубориза бар зидди терроризмро дар кишвар муайян намуд. Қонуни мазкур мафҳумҳои асосии терроризм, амалҳои террористӣ, ташкилотҳои террористӣ, фаъолкунандагони бевоситаи муқобили терроризм, инчунин ҳамкории байналмилалӣ дар мубориза бар зидди терроризм ва ғайраро муайян кард.

Инчунин, бо сабаби пайдоиши ҳодисаҳои гуногуни нав ва падидаҳо дар соҳаи амнияти миллӣ, Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон Қонуни Ҷумҳурии Тоҷикистон «Дар бораи мубориза бар зидди экстремизм»-ро қабул кард. Дар ин Қонун мафҳумҳои асосии экстремизм, фаъолиятҳои экстремистӣ, ташкилотҳои экстремистӣ ва ма-водҳои экстремистӣ муайян карда шуданд. Бояд қайд кард, ки фикри он ки яке аз намудҳои ин таҳдидҳо асосӣ ба ҳисоб меравад, ё аз ҳама хатарнок аст, саҳв аст, чунки ҳамаи таҳдидҳои дар боло зикршуда ба таври муайян аз рўйи характери худ хатарнок ҳисобида мешаванд ва онҳо на танҳо ба як кишвар ва ё давлат, балки метавонанд ба тамоми инсоният таҳдид кунанд. Пеш аз ҳама, бояд мафҳуму амали чунин таҳдидҳоро хуб дарк кард ва омўзиш кард, ки онҳо чӣ гуна ва бо кадом роҳҳо метавонанд ба амнияти давлат таъсир расонанд. Барои мубориза бар зидди чунин хатару таҳдидҳо, албатта, муттаҳидии ҷомеа ва аҳолӣ бо давлат, муттаҳидии давлатҳо байни ҳамдигар, ҳамкорӣ бо созмону ташкилотҳои байналмилалӣ, муттаҳидии мақомоти дахлдори байни давлатҳо заруру муҳим аст. Барои мубориза бар зидди хатарҳои замони муосир ба ақидаи бисёре аз таҳқиқотчиён, ташкил ва ё созмони маркази итилооти махсусе, ки доимо бо масъалаи мазкур сару кор барад, бо итилооту далелҳои тару тоза мақомоту давлат ва аҳолиро таъмин кунад, чунин падидаҳоро зери омўзиш қарор диҳад ва, албатта, ҳамчун маркази итилоотии аз ҷониби давлат ташкилшуда ба ҳисоб равад, бисёр зарур ва муҳим аст. Барои Тоҷикистони ҷавону соҳибистиқлол омўзиши паҳлуҳои гуногуни хатару таҳдидҳои замони муосир, ҳамкорӣ бо созмону ташкилотҳои таҷрибадори байналмилалӣ, бо давлатҳои абарқудрат яке аз масъалаҳои муҳим барои пешгирӣ ва бартараф намудани хатару таҳдидҳои гуногуни ҳам анъанавӣ ва ҳам ғайрианъанавӣ барои таъмини амнияту суботи миллӣ ба ҳисоб рафта, омўзишу таҳқиқи алоҳидаи илмию амалиро талаб мекунад.

Абдулваҳҳоб ШАРИПОВ

Хабарҳо - Тарбия

Терроризм ҳамчун ҳодисаи иҷтимоӣ таърихи қадима дорад. Решаҳои он аз ибтидои таърихи ташаккули инсоният маншаъ мегиранд. Аввалин бор оид ба терроризм дар асри I то мелод аз амалиёти террористии гурӯҳи сиёсии яҳудиён – «зелотҳо» ёдовар мешаванд. Террор - истилоҳи лотинӣ буда, калимаҳои ваҳмангези тарсу ҳарос, даҳшат, куштор ва воҳимаро ифода менамояд. Маънои васеъи истилоҳи «террор» - зӯроварии ҷисмонӣ то ба дараҷаи ҷисман маҳв сохтани ҳарифону душманони сиёсии худ мебошад. Террорист дар навбати худ тарафдор, иштирокчӣ ва иҷрокунандаи амалиёти террористӣ мебошад.

Ба қавли худи тарафдорони ҷараёни ифротӣ «терроризм» ин яроқи шахсони заиф мебошад, яъне яроқи онҳоест, ки ба мақсадҳои худ ба таври қонунӣ расида наметавонанд. Аъзои гурӯҳҳои террористӣ аз ҷиҳати баромад ба табақаҳои гуногуни ҷамъият мансуб буда, ҷиҳати мафкуравии ноустувор ва сатҳи пасти дониш доранд. Инчунин сабабу омилҳое ҳастанд, ки барои иҷрои амалиётҳои террористӣ ба онҳо мусоидат менамоянд. Тадқиқотҳои муқоисавии равонии террористӣ нишон медиҳад, ки мафҳуми ягонаи «террористӣ» вуҷуд надорад ва террористро ҳамчун шахси бартаридошта маънидод намудан нодуруст аст. Чунки дар байни онҳо «ормондорон», «нобоварон», «қасосгирон», «қотилон», «тақлидкорон» (аз байни ҷавонон) ва дигар шахсони ба гурӯҳҳои террористӣ ҷалбшудае мебошанд, ки онҳоро барои амалиётҳои террористӣ махсус омода месозанд.
Хислатҳои хоси ҷинояткорӣ ба амалиёти террористӣ даст дошта, ин бераҳмӣ, моҷароҷӯӣ, бо ҳар тарзу услуб аз худ дарак додан, муддати кӯтоҳ бошад ҳам, аз болои дигарон ҳукмрон будан мебошад. Халабони урдуниро зинда даруни панҷара оташ задани ҷинояткорони бераҳм гувоҳи ин гуфтаҳост. Аз ин бармеояд, ки террорист доим дар ҳолати омодабоши муҳофизат аз худ ва ба ҳиссиёти дигарон бе фарқ будан аст.
Тадқиқоти вазъи иҷтимоии террористон нишон медиҳад, ки 25%-и онҳо то синни 14-солагӣ волидайнро аз даст додаанд. Сеякашон бошад, ба ҷавобгарии ҷиноятӣ кашида шуда, қисми зиёди онҳо аз ҷодаи таҳсил, фаъолияти меҳнатӣ ё ҳаёти шахсӣ ноком гаштаанд.
Барои ҷавонон, ки қисмати асосии аъзои гурӯҳи террористиро ташкил медиҳанд, фаъолияти террористӣ масъулияти ҷалбкунанда ва боварӣ ба худ, ҳисси шахси лозима будан ва аз болои бегонагиву танҳоӣ ғолиб омадан мебошад.
Ҳамин тариқ, буҳрони даруна ба ҳаммаслаке, ки мисли ӯ аз ҷамъият зарар дидаю норозист, ба нафрат мубаддал гашта, ба самти муқобил равона мешавад.
Чунин ашхос аз ҳаёт норозӣ буда, ба қадру қимати хеш намерасанд ва аз ҷиҳати иҷтимоӣ инкишоф наёфтаанд. Барои ҳамин ҳам яке аз хислатҳои умумии террористон ниёз ба гурӯҳҳо доштан мебошад.
Яке аз ҷойҳои намоёнро дар фаъолияти террористӣ ин манфиатҳои тамаъкоронаи молии онҳо ишғол менамояд, ки бо ҳадафҳои сиёсӣ рӯйпӯш мешаванд. Ҳадафҳои асосии амалиётҳои террористӣ ҳамеша дар вақташ ошкор намешаванд, чунки сарчашмаҳои ахборотдиҳӣ моҳияти чунин ҳаракатҳои ҷиноятиро пинҳон медоранд. Аъзои одии гурӯҳҳои ҷиноӣ зери таъсири роҳбар ва идеологҳои боқувват то охир сабабҳои ташкили гурӯҳҳои террористӣ ва экстремистӣ, манбаи даромад, мақсадҳои ниҳоии фаъолияти онҳоро дарк карда наметавонанд.
Чӣ хеле ки мебинем, на мазмуну мундариҷа, на ҳадафу иқдомҳо ва на ҳайати иштирокчиён ва роҳбарону муассисони ҳаракатҳои ифротгаро ҳеҷ гоҳ ва дар ҳеҷ давру замон ҷавобгӯи манфиатҳои ҷомеаи инсонӣ набуданд ва нахоҳад монд.
Аз гуфтаҳои боло бармеояд, ки террорист нафарест, ки на ватан ва на миллат дорад. Тавре ки Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар баромадҳои хеш нисбати онҳо таъкид менамояд.

Хабарҳо - Тарбия

Инсоният дар таърихи тӯлонии хеш вобаста ба вазъу ҳолатҳои гуногун ва печида ба ҳадафҳояш рамзҳои зиёдеро эҷод намудааст. Парчам низ чун рамз таърихи хеле қадима дорад. Имрӯз ҳеҷ як давлатро бе парчам тасаввур карда наметавонем.

Фирдавсии бузург дар «Шоҳнома»-и худ таърихи пайдоиши парчамро чунин шарҳ додааст. Заҳҳок барои морони сари китфаш ҷавонони зиёдеро қурбон мекунад. Ҳамроҳи ин ҷавонон 17 писари Коваи оҳангар ҳам туъмаи морони Заҳҳок мегарданд. Коваи оҳангар барои қассос гирифтан аз Заҳҳоки хунхор мешӯрад ва пешдомани чармини хешро бар сари найза кашида, халқро ба шӯриш даъват мекунад ва ба пирӯзӣ мерасад. Баъди ғалабаи Коваи оҳангар шоҳ Фаридун ба сари тахт меояд ва ӯ пешдомани Коваи оҳангарро «Ковиёни дурафш» (дурафши ковиёнӣ) мехонаду бо зару зевар меорояд ва муқаддас медонад. Дурафш, шакли дигараш дирафш ҳаммаънои парчам аст. Дурафши ковиёнӣ солҳои сол мояи ифтихору ғурур ва пешбари пирӯзиҳои ворисони Фаридун будааст ва ниҳоят, арабҳо истилогаронро ҳангоми ҳамла ба Эронзамин ба яғмо бурдаанд. Минбаъд ҳар шахсе, ки ба сари қудрат меомаду кӯлоҳи сарварӣ ба сар мениҳод, парчамро азиз медошт ва баланд меафрохт. Ба тадриҷ шоҳон дирафши ковиёниро боз ҳам оростатару мунаққаш карданд, то ба ҷое, ки дар шаби тор мисли офтоб медурахшид ва ба мардум фараҳу умед ҳадя мекард. Ҳамин тавр, парчам дар саросари ҷаҳон рамзи маъруф гардид.

Дар ибтидо парчам бештар чун рамзи нерую тавоноӣ, лашкаркашию кишваркушоӣ пазируфта шудааст. Таърихи инсоният собит намудааст, ки дар вақти ҷангҳо ҳар лашкар парчами афрохтаи худро доштааст. Барои дар сафи пеши лашкар устувор доштани парчам сипоҳии далеру неруманде интихоб карда мешуд, ки ӯро аламдор, яъне парчамдор меномиданд. Дар сарчашмаҳои таърихӣ шаш вожаи парчам маъруфанд: Дирафш ё дурафш, алам, ливо, байрақ, парчам, роят. Вожаи қадимтарини тоҷикӣ асл вожаи дирафш ва парчам аст. Вожаи алам истилоҳи арабӣ аст. Байрақ бошад, истилоҳи туркӣ.Баъди соҳибистиқлол гардидани Тоҷикистон зарурати таҳияи рамзҳои давлатӣ пеш омад. Вакилони мардумӣ бо камоли масъулият дар баробари рамзҳои дигари давлатӣ, Суруди миллӣ ва Нишони давлатӣ вожаи парчамро пазируфтанд ва «Низомномаи Парчами давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон»-ро қабул намуданд.

Ҳамин тавр, Ҷумҳурии Тоҷикистон соҳиби аввалин рамзи давлатӣ ва соҳибистиқлолии худ Парчами давлатӣ гардид. 12 майи соли 2007 Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ба зери Қонуни Ҷумҳурии Тоҷикистон «Дар бораи рамзҳои давлатии ҶТ» имзо гузошт. Инчунин бо пешниҳоди Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ - Пешвои миллат, Президенти мамлакат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон 24 ноябр рӯзи Парчами давлатӣ эълон гардид ва ин рӯз ҳамасола бо шукуҳу тантана хоса қайд карда мешавад.

Маҳбуба Ғаффорова-узви фаъоли ҲХДТдар ноҳияи Сино

Хабарҳо - Тарбия

Терроризму экстремизм аз бузургтарин хатарҳое маҳсуб меёбанд, ки ҳоло барои аҳли башар ба хатари рақами як мубаддал гардидаанд. Имрӯз терроризм ва экстремизм ҳамчун вабои аср ба амнияти ҷаҳон ва ҳар як сокини сайёра таҳдид карда, барои башарият хатари на камтар аз силоҳи ядроиро ба миён овардааст.Бо дарназардошти оқибатҳои даҳшатбори ин фаъолиятҳо Пешвои муаззами миллати мо қариб дар ҳама суханрониҳояшон муҳиммияти муборизаи муштаракро бо ин падидаи номатлуби қарни ХХІ таъкид менамоянд: “Терроризм ватан, забон, нажод ва дин надорад. Ин бадбахтии оламшумуле гардидааст, ки ба муқобили он якҷоя мубориза бурда, ба ҳамдигар кӯмак расонда, тадбирҳои худро мувофиқ сохтан зарур аст”. Шароит имрӯз моро водор мекунад, ки мубориза бо ифротгароии динӣ ва терроризмро чун масъалаи хеле муҳим ва ҷиддӣ арзёбӣ намоем. Шак нест, ки ин масъала ба сарнавишти давлатдории миллии мо гиреҳ хӯрдааст. Лозим аст, ки ба шинохти моҳияти ифротгароии динӣ, дарки хатари воқеӣ ва ба мубориза алайҳи он таваҷҷуҳи бештаре намоем. Гурӯҳҳои тундгаро бо истифода аз дин, махсусан дини мубини ислом, ки таълимоташ аслан чунин кирдорро маҳкум намудаву бар муқобили ҳама гуна зулму истибдод аст, таблиғоти густардаи худро ба роҳ монда, дар ниқоби дин ғояҳо ва ҳадафҳои манфиатҷӯёнаи худро пиёда месозанд. Масалан, ҳоло гурӯҳи “Давлати исломӣ”, ки баъзе аз вилоятҳои нафтхези кишварҳои Сурия ва Ироқро ишғол намудааст, захираҳои нафтии ин кишварҳоро, ки сарвати миллии мардуми Сурия ва Ироқ мебошад, бо нархи ночиз ба бозори сиёҳ бароварда мефурӯшад. Агар ҳоло нархи як баррели нафт дар бозори расмӣ ҳудудан 45-50 доллари ИМА бошад, гурӯҳи “Давлати исломӣ” нафти Ироқро ҳоло бебаркаш бо нархи 20-25 долларӣ ба фурӯш гузоштааст. Аз ин ҳисоб ширкатҳо ва давлатҳои алоҳида миллиардҳо доллар фоида ба даст меоранд. Таври маълум ифротгароёни динӣ барои расидан ба ҳадафҳои худ аз зӯроварию хушунат истифода мекунанд. Мақсади ин қудратҳо маҳз ишғол кардани ҳудуди кишварҳои мусулмонӣ, ба даст гирифтани ҳокимияти сиёсӣ дар онҳо ва ниҳоят ба даст гирифтани сарватҳои табиии онҳост. Қайд кардан зарур аст, ки сулҳу субот ва оромиву осоиштагии кишварамон дастоварди бузурги истиқлолият буда, неъмати гарону ноёфтанӣ ва аз ҳама дороиву сарватҳои дунё болотар аст, ки миллату давлати маҳбубамонро шуҳратёр гардонидааст. Хушбахтем, аз он, ки дар Тоҷикистони озоди хеш бофароғат умр ба сар мебарем.

Хулоса, терроризму ифротгароиро бояд ҳамаи кишварҳои сайёра ҳамчун бӯҳрони идеологии ҷаҳонӣ шиносанд ва тадбирҳои заруриро дар самти мубориза бо он ба роҳ монанд.

Самӣ Орифов-аъзои ташкилоти ибтидоии ҳизбии “Сомониён”

Хабарҳо - Тарбия

Чуноне ки ҳамагон огаҳӣ доранд, чанд рўз қабл бавоситаи ахбори омма Қарори Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон оиди аз вазифаҳои ишѓолкардаашон озод шудани чанде аз сардорони вазорату идораҳо эълон гардид ва дар қатори эшон сардори Сарраёсати иҷрои ҷазои ҷиноии Вазорати адлияи Ҷумҳурии Тоҷикистон-Изатулло Шарипов низ буд. Чи тавре ки аз қироати Қарор маълум аст, Изатулло Шариповро бинобар сабаби ба нафақа баромаданаш Ҳукумати мамлакат аз вазифа озод намудааст.

Аммо сару садоҳо доир ба ин Қарори Ҳукумати кишвар дар расонаҳои хабарии шабакаҳои интернетӣ зиёданд. Баъзеҳо ба он ақидаанд, ки Изатулло Шарипов дар фирор намудани зиндониён аз маҳбасхонаи №3-и шаҳри Хуҷанд даст дорад ва ў пешакӣ бо роҳбари ин зиндон- Сафаров Файзуллоҷон ин нақшаро тарҳрезӣ намуда бошанд. Ба ҳар ҳол, агар ин ягон ҳолати воқеӣ дошта бошад, тафтишот ва крмандони ҳифзи ҳуқуқи мамлакат бояд ошкор намоянд.

Вале як нукта моро дар ҳайрат иегузорад, ки гўё Изатулло Шарипов бея гон номнависии пешакӣ ба ҳузури Ҷаноби Олӣ, президенти мамлакат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ворид мешудааст. Ин суханон ягон асоси воқеӣ надоранд. Чунки Ҷаноби Олӣ шабу рўз дар андешаи ободиву хуррамгардонии мамлакат, қабулу гусели меҳмонон, сафарҳои корӣ ва ҳаллу фасли камбудиву норасоиҳои кишваранду баҳудаю беҳуда вақти хешро намегузаронанд.

Ҳамчунин навиштаанд, ки Изатулло Шарипов ба духтарони Ҷаноби Олӣ- Озода ва Тахмина кўмакҳо мерасонидааст. Худ қазоват кунед, ки духтарони Ҷаноби Олӣ соҳиби ҷойи кор ва маошанд, зиндагии тинҷу ободу ором доранд ва ба чизе ниёз надоранд, чи тавр муҳтоҷи кўмаки шахси дигаранд? Ҳамагон шоҳиди ҳолем, на танҳо Ҷаноби Олӣ, балки фарзандонашон низ то метавонанд ба дигарон кўмак менамоянд, дасти ятиме,корафтодаеро мегиранд, то диле ба даст оранд. Магар навиштани чунин суханон паст задани шаъну шарафи як оилаи бонуфузи кишвар нест? Пеш аз он ки чизе нависем, аввал бояд андеша кунем, ки чӣ менависем.

Еще статьи...