Ба соҳибистиқлолии кишвари азизамон 27 сол пур шуд, ки дар назди таърих ҳукми як лаҳзаро дорад. Аммо дар ҳамин давраи кӯтоҳи таърихӣ дар Тоҷикистон корҳои бузурге ба анҷом расонида шуданд, ки дар давоми зиёда аз 70 соли мавҷудияти Иттиҳоди Шӯравӣ амалӣ нагардида буданд.

Мутаассифона ҷоҳилоне ҳастанд, мехоҳанд мақсадҳои разилонаи худро дар роҳи доғдор сохтани фазои ороми кишвар бо роҳи тафриқаангезӣ амалӣ созанд ва ҳар ободиву пешрафт ба чашми онҳо чун хор мехалад ва ба гуфте айшашонро талху хобашонро ҳаром месозад. Онҳо собиқ раис ва як гурӯҳ фаъолону аъзои ташкилоти террористию экстремистии мамнуъ дар Тоҷикистон - Ҳизби наҳзати ислом, пайравони дигар ҳизбу ҳаракатҳои ифротгаро мебошанд, ки баъди шикаст хӯрдан дар рақобати сиёсӣ ва ба ниятҳои нопокашон нарасидан аз Ватан фирор намуда, дар кишварҳои хориҷӣ паноҳ бурдаанд. Аз ҷумла собиқ раиси ТТЭ Ҳизби наҳзат Муҳиддин Кабирӣ ва дигар ҳаммаслаконаш бо дастгирии хоҷагонашон дар хориҷа амалҳои разилонаю хоинонаашонро давом дода истодаанд ва мақсаду мароми ягонаашон ноором сохтани вазъият дар Тоҷикистон, халалдор сохтани раванди пешрафту инкишоф, ба кӯи гумроҳӣ бурдани мардум, ташкили табаддулот ва бо ҳар роҳу васила бадном намудани Ҳукумати қонунии кишвар аст. Маҳз бо ҳамин нияту нақшаҳои разилона онҳо муроҷиатномаҳо қабул менамоянд, дар васоити ахбори омма ҳар гуна изҳорот пахш мекунанд, намоишҳо ороста, аз поймол шудани ҳуқуқи инсон ва арзишҳои исломӣ дар Тоҷикистон ба ташкилоти ҷамъиятию созмонҳои байналмилалӣ гузориш медиҳанд. Ҳатто дар хусуси таъсис додани ҳизбу ҳаракатҳои нав аз ҳисоби бадхоҳони миллат ва мухолифини дар хориҷа фирорибудаи Ҳукумати кунунӣ овозаҳо паҳн мекунанд ва даъватҳояшон ба хунрезиву ҷанг рӯирост садо медиҳад.

Имрӯз Муҳиддин Кабирӣ, Саидюнус Бурҳонов (мулаққаб ба «Истаравшанӣ»), Шамсиддин Саидов, Абдуманнон Шералиев, Муҳаммадҷон Fайратов (мулаққаб ба «Муҳаммад –таке», «Кабуд» ва «Абдураҳмон»), Умед Исоев, Шоиста Мамадшеховаю фарзандонаш Бегзод ва Ҷавоҳир Ӯриновҳо, ки зодагони минтақаҳои гуногуни Тоҷикистонанд ва даҳҳо нафар миллату ватанфурӯшон, ки замоне аъзои фаъоли ин ташкилоти террористию экстремистӣ буданду баъзеашон ҳатто мазҳаби худро иваз намудаанд, мехоҳанд, ки боз ҳамон рӯзҳои сиёҳ такрор шаванд.

ТТЭ Ҳизби наҳзат дар асоси далелҳои мӯътамаду асоснок, баъди бо нокомӣ анҷом ёфтани табаддулоти наҳзатиён таҳти сарварии муовини Вазири мудофиаи Тоҷикистон ва аъзои фаъоли ҳамин ҳизб генерал А. Назарзода аз ҷониби Прокуратураи генералии Ҷумҳурии Тоҷикистон мамнуъ эълон ва ба рӯйхати гурӯҳҳои террористӣ дохил шуд. Ба истиснои чанд нафар аз ҳайати роҳбарии дар ин табаддулот дастдоштаи ҳизб аз ҷониби мақомоти ҳифзи ҳуқуқ ва сохторҳои амниятии кишвар нисбати ягон нафар аъзои қатории ҳизб, ки хатои худро фаҳмида, бо амри дилу виҷдон сафҳои онро тарк намуданд, чораи интизомӣ ё маъмурию ҳуқуқӣ андешида нашудааст, то боиси нигаронӣ бошад. Онҳо имрӯз чун аъзои комилҳуқуқи ҷомеа озодона кору зиндагӣ доранд. Ва он ҳама даъвоҳо дар бораи таъқибу боздошт ё шиканҷаи собиқ аъзои ТТЭ ҲНИТ, ки ватанфурӯшон паҳн мекунанд, беасосанд.

Имрӯз дар симои Кабирию пайравонаш боз як зумра сиёҳкорон, ватанфурӯшон, бадхоҳон ва душманони сулҳу ваҳдати сартосарии мо мехоҳанд аз рӯи ҳамон сенарияи куҳна амал намуда, ҳаёти осоиштаи моро халалдор намоянд. Камбудию норасоиҳои ҷузъие, ки дар зиндагии аҳли ҷомеа ҷой доранд, байрақи дасти онҳост. Шахси ноогоҳ дар ибтидо гумон мекунад, ки мақсад аз даъвату муроҷиатҳои ин тоифа бартараф намудани мушкилоту муаммоҳои рӯзгори халқ ва ислоҳи вазъияти ҷойдошта аст. Лекин таҳлилҳо нишон медиҳанд, ки чунин «ташаббусҳо» танҳо обро лой кардану моҳӣ доштан мебошад. Агар зиндагиномаашонро таҳлил намоед, ба хубӣ аён мешавад, ки худи ин нафарони «дилсӯзи халқу Ватан» дар асл барои ободии диёр ва ба зиндагии шоиста расидани мардум коре накардаанд. То имрӯз касе аз онҳо манфиате надидааст.

Ҷавонони Донишгоҳи давлатии Хуҷанд ба номи академик Бобоҷон Ғафуров рафторҳои хоинона ва ватанфурӯшонаи Муҳиддин Кабирӣ ва пайравону ҳаммаслаконашро сахт маҳкум намуда, чун тамоми сокинони Ватанамон намегузорем, ки онҳо нақшаву ниятҳои нопокашонро амалӣ созанд. Бо муттаҳидӣ дар атрофи Пешвои муаззами миллат даст ба дасти ҳамдигар дода, баҳри ҳифзи арзишҳои миллӣ, тарғиби ғояҳои истиқлолияти миллӣ, таърих ва фарҳанги куҳани аҷдодӣ собитқадамона камари ҳиммат мебандем.

Тавтеъапардозӣ ва иғвоангезии терористони ҲНИ дар ҳама ҷо ошкор аст ва ҳамеша дар шабакаҳои иҷтимоӣ ин навъи мағзшўӣ ва дурўғпароканиро роҳандозӣ намуда, фазоро пур аз афкори тахрибгар месозанд. Дар  дурўзи сипаршуда, ки аз ҷониби расонаҳои мутаалиқ ба ин гуруҳи терористӣ хабарҳои тавтеабарангез ба нашр расидаанд ва ба хотири гумроҳ сохтани аҳли чомеа ба тарзи зидду нақиз пешниҳод гардидаанд.

Мусаллам аст, ки тасдиқ ва ё радди як хабар то пурра таҳқиқи худро наёбад ва расман аз ҷониби ниҳодҳои тафтишотию масъул тасдиқ нагардад онро ба ҷомеа пахш кардан ғайри имкон аст. Ҳамин аст, ки хабари боздошти 12 нафарро, ки мехостан дар пойгоҳи 201 дивизияи ФР амалҳои тахрибкорӣ анҷом бидиҳанд, рӯзи 12 ноябр котиби матбуотии КДАМ рад намуд. Зеро дар ҳоли набудани ахбор ба ин ниҳод ё дар ҳоли тафтиш қарор доштани он тасдиқ кардани чунин хабар ғайри имкон аст. Ҳамин аст, ки як рӯз баъд бо дарёфти хабари тасдиқӣ маркази матбуот хабарро тасдиқ намудааст. Дар ин ҳолат ҳеҷ амали ногаҳоние сурат нагирифтааст. Зеро бидуни ахбори мувассақ тасдиқи ин ё он хабар барои ҳар навъ ҷузъу томҳои сохторҳои қудратӣ имконнопазир аст. Ҳаминро ҳангома сохта дар расонаҳои гуруҳии хеш маводеро бо унвонии “Буд ё набуд” гузоштаанд.

Азбаски терористони тавтеасози наҳзатӣ ҳамеша аз овозаву гуишҳои кучагӣ истифода менамоянд ва сарчашмаи хабариашон ҳеҷ гоҳ эътимодбахш нест аз ин рӯ ҳамаи хабару овозаҳоро ба хотири ҳангомасозӣ барои оганда кардани фазои иттилоотӣ пахш мекунанд. Ҳамин аст, ки 90 дар сади ахбори аз ҷониби ин ниҳод пахш шаванда ягон воқеият надоранд ва манбаи онро мағзи хурофотзадаву афсонапардози онҳо ташкил медиҳад. Ба гуфтаи мардумӣ “ҳар кас ба меъёрҳои вайроншудаи хеш дигаронро андоза менамояд”. Чун андешаи носолим ва хурофазадаю нобахирадона зеҳнияти ин нафаронро ташкил медиҳад онҳо ҳамин зеҳниятро бар сари дигарон бор мекунад.  Барои инсони хурофазадаву тавакалӣ муҳим нест, ки хабар таҳлилу баррасӣ шуда бошад ва он тасдиқи воқеии худро дарёфт намуда бошад. Аммо барои инсони озода ва нафаре, ки аз рӯи хирад кор мегирад тасдиқ ва ё радди як иттилоъ бидуни таҳлилу баррасӣ ғайри муҷоз аст. Тавтигарони наҳзате, ки худро журналисту донишманд меҳисобанд аз оддитарин этикетҳои журналистиву хабаргузорӣ бархурдор нестанд.Дар баробари ахбори пахш намудаи хеш ҳеҷ гуна масъулиятеро дар худ надоранд. Аз ин рӯ онҳо ҳамагуна хабари носанҷидаву дуруғиро ҳам дар фазои иттилоотӣ пахш мекунанд. Корашон ҳангомасозӣ фақат ба хотири расидан ба ҳадафҳои падидонаи хеш аст на чизи дигар. Имрӯз мардум аз ин дуруғпароканиву тавтиапардозиҳои онҳо огоҳ аст ва ин навъи хабарҳои зидду нақизро қабул надорад.