ҶАВОНОН ВА МАСЪУЛИЯТИ ВАТАНДОРӣ.

Табиати инсон ҳамчунон сохта шудааст, ки ҳамеша ниёзманди арзишҳо ва шароитҳои хосса мебошад. Миёни тоифаҳои ҷомеа бештари ниёзҳо ҳам аз ҷиҳати моддию маънавӣ ва ҳам берун аз он ба ҷавонон рабт доранд. Худи ҷомеа ва идомаи ҳастии он бошад ба ҷавонон. Миёни арзишҳое, ки ҷавонон ба онҳо эҳтиёҷи бештар доранд ва онҳо метавонанд сарчашмаи асосии хушбахтии тамоми ҷомеа бошанд дар меҳвари асосӣ дарки масъулияти ватандорӣ меистад. Муҳаббат ба Ватан дар ҳиссиёт ва қалби мо ҷавонон бояд чун умри мо ҳар лаҳза зиёда гардаду самари зиёд диҳад. Инсон дар ҳаёт масъулияти

ҶАВОНОН ВА БУНЁДИ ДАВЛАТИ МИЛЛӢ

«Маҳз давлати миллӣ, давлати соҳибистиқлолу озоди демократӣ имконияти таърихӣ фароҳам овард, ки мо андешаи ваҳдати миллиамонро ба вуҷуд орем ва роҳу равиши халқамонро ба сўи оянда муайян созем, андешаи ҷомеъ ва ҷовидонаеро ба вуҷуд орем, ки бунёди онро адолат ташкил дода, мардумро якрўҳу ягона созад, аз арзишҳои асили фарҳангиву маънавии аҷдодамон сарчашма гирад,

ҲНИТ ЧИ ГУНА ҲИЗБ АСТ

Олимону муҳаққиқон навъҳои гуногуни терроризм ва экстремизм, аз қабили терроризми сиёсӣ, динӣ, экологӣ, зиддиҷаҳонишавӣ, фарҳангӣ, ахлоқӣ, миллатгароӣ, ҷиноӣ, технологӣ, биологӣ, кибернетикӣ ва ғайраро муайян карда, ба ин натиҷа расидаанд, ки дар замони муосир аз ҳама беш терроризму экстремизми динӣ ҷаҳони муосирро ба мушкилот гирифтор намудааст. Ба ақидаи аксар сиёсатшиносон низ экстремизм бештар дар дин, ки хусусияти ҷалбнамоӣ дорад,  реша медавонад ва он дар тамоми гўшаву канори сайёра ба мушоҳида мерасад. Аз ҷумла, чунин падидаро дар Ҷумҳурии Тоҷикистон дар

Мақсади  гуруҳои террористои  дар Ҷомеъаи имруза

Мақсади асосии терроризму экстремизм амалан асосҳои маънавии  Ҷомеаро вайрон карда, амнияти тамоми Ҷаҳонро халалдор намуданаст. Мақсади ин зуҳуроти хатарнок ва нанги – ифротгароии динӣ, ки ҳанўз солҳои 70-80-уми асри xx дар ҷаҳони муосир доман паҳн карда,  бо роҳи зури тағйир додан сохти конститутсиони ва ғасби ҳокимият мебошад. Таҳлили вазъи  ҷаҳони имруза нишон медиҳад,  ки бадбахтона барои амалинамоии барномаи сиёсии ҳамаи созмону ҳаракатҳои ифротгаро аз тарафи доираҳову фондҳо ва ташкилотҳои тундгарои байналмилал  ва давлатҳои манфиатҷуву Ҷудоиандоз маблағгузори мекунанд

ҲИЗБУ ҲАРАКАТҲОИ  ТЕРРОРИСТИЮ ЭКСТРЕМИСТИ

Дар чанд соли охир терроризм чун проблема дар ҷаҳони муосир доман паҳн намуда, он сол то сол муташаккилонаю бераҳмона гардида дар амалисозии ин падидаи нангин ҳатто аз техникаю технологияи муосри истифода мебаранд.

Дараҷаи хатаре,ки терроризм ба ҷомеъаи муосир дорад, далелҳои раднопазир бозгўи он аст ва кишварҳои абарқудрат бар зидди терроризм қонунҳо қабул менамоянд ва ягон мулоқоти сарони кишварҳо бе муҳокимаи ин мушикилот намегузарад. Аз ҷумла Ҷумҳурии Тоҷикистон дар ин масир истисно нест ва ҳар сокини кишвари мо терроризм ва экстремизмро бо ҳар шакле, ки зуҳур нанамояд, ҳамаҷониба маҳкум менамоянд.

ҶАВОНОН ВА ҲИФЗИ ИСТИҚЛОЛИЯТИ ДАВЛАТӢ.

«Мехоҳам махсус хотирнишон намоям, ки маҳз ба шарофати истиқлолият сиришти маънавии миллати тоҷик расмияти сиёсӣ пайдо кард».

Пешвои миллат, Эмомалӣ Раҳмон

Қонуни хосаи табиату таърих ва фалсафаи ҳаёт ин аст, ки новобаста аз хоҳишу иродаи ҳеҷ як шахс ояндаи ҷомеа, идораи давлату миллат, ҳифз кардан ва афзун намудани музаффариятҳои инсонӣ ба дасти ҷавонон мегузарад. ҳамин аст, ки дар ҷаҳони пуртазоди муосир мубориза барои мафкураи ҷавонон торафт пурзўр мегардад.

ТАШАККУЛИ ҶАВОНОН ДАР МАКТАБИ РОҲБАРӣ ВА СИЁСИИ ПЕШВОИ МИЛЛАТ.

Таърихи ташаккули ҷомеаи ҷаҳонӣ нишон медиҳад, ки ҷавҳари ҳастӣ ва рушду такомули ҳар як миллат аз фарзандони фарзонаю ҷонфидои он вобаста аст. Дар ин замина бо ифтихори бузург ва саодату иқболи баланд модари тоҷик дар тамоми давраҳои таърихӣ фарзандони фарзонаеро ба дунё овардааст, ки ҳастӣ ва рушду камоли миллати худро устувору ҷовидонӣ намудаанд.