Соҳибқирони самои Ваҳдати миллӣ

Таҳаввулоти таърихии даврони муосир дар ҳаёти иҷтимоӣ ва фарҳангии халқҳои олам дигаргуниҳои назаррасеро ба вуҷуд овард. Ин марҳила бо хусусиятҳои хос ва омилҳои ташаккули таърихиаш басо пуршебу фароз, пурсӯзу гудоз ва созандаву бунёдкор буд. Маҳз дар ин даврон истиқлолият ва худогоҳию хештаншиносии миллӣ афзун гардид.

Дар замони дигаргуниҳои қонунии ҳаёти ҷомеа тавассути ба даст

Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон таҳкимбахши Ваҳдат ва маншаи нумӯи давлатдории миллӣ

Конститутсия санади сарнавиштсоз ва шиносномаи миллати тоҷик дар арсаи рушд ва нумӯи давлатдории миллӣ, ҳуҷҷати асосии танзимкунандаи меъёрҳои ахлоқию ҳуқуқӣ, қарору қонунҳои амалкунандаи ҷомеа мебошад.

Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон новобаста ба он ки маншаи аввалини худро аз Эъломияи Куруши Кабир, ки масъалаи меҳвариашро эҳтироми инсон, ҳифзи ҳуқуқу озодиҳои ӯ, риояи рукнҳои адолат ва меъёрҳои адолати иҷтимоӣ дар байни қишрҳои мухталифи ҷомеа ташкил медод, гирифта,

Ба пешвози 25-солагии Истиқлолияти давлатӣ

ИСТИҚЛОЛИЯТИ АДАБӢВА РАҲОӢ АЗ ЧАҲОРЧӮБАИ ИДЕОЛОГӢ

Тӯли 25 соли соҳибистиқлолӣ адабиёти тоҷик ба тадриҷ аз чаҳорчӯбаи сиёсии методи реализми сотсиалистӣ берун шуда, рӯ ба асолати азалӣ оварда истодааст. Методи реализми сотсиалистӣ ягона методе буд, ки соли 1934 дар анҷумани нахустини нависандагони Иттиҳоди Шӯравӣ дар шаҳри Маскав барои тамоми адабиёт ва санъати сохтори Шӯравӣқабул карда шуда, то барҳамхӯрии сохтор меъёри санҷиши осори аҳли адаб қарор гирифта буд.

ИСЛОҲОТИ ҲУҚУҚИИ КОНСТИТУСИОНӢ

ЗАМИНАИ МУҲИМИ ТАҲКИМИ ИСТИҚЛОЛИЯИ ДАВЛАТӢ

Имсолмардуми Тоҷикистон 25 солагии  истиқлолияти давлатии худро ҷашн мегиранд. Ин ҷашни бузург мазмунан ва моҳиятан баёнгари таърихи ҳазорсолаҳои дури тоҷикон буда, ба сифати рӯйдоди сиёсиву иҷтимоӣ ва таърихиву фарҳангӣ бо раванди дуру дарози ташаккули фарҳанги давлатдорӣ, роҳи пуршебу фарози расидан ба истиқлолият ва густариш ёфтани ҳуввияти миллӣ пайванди ногусастанӣ дорад ва мазҳари орзуву ормонҳои чандинасраи миллати тоҷик мебошад.

Таъмини амният вазифаи ҳамагонист

Андешаҳо перомуни мақолаи доктори илми сиёсатшиносӣ Саидмумин Ятимов “Шуури ҷамъиятӣ ва амнияти ҷамъиятӣ”

Тоҷикистони соҳибистиқлол солҳои охир ба муваффақиятҳои назаррас ноил гардид. Давлат ва ҷомеаи Тоҷикистон тавонистанд ҳадафҳои асосӣ ва стратегияи инкишофи худро рушан муайян созанд. Аммо воқеаҳои глобалӣ ва раванди геополитикӣ дар ҷаҳони имрӯза ба Тоҷикистон таъсири худро мунтазам мерасонад, зеро он ҷузъи ҷудонашавандаи ҷаҳон мебошад.

Ахлоқи ҷавонон дар шабакаҳои иҷтимоӣ

Ҷаҳонишавии илму техника ва пайдо шудани шабакаи глобалии Интернет, махсусан,  дар замони муосир ҳамчун як ниҳоди таъсирнок ва пур аз зиддият ҷомеаро ба ташвиш ва нооромиҳо оварда истодааст. Яъне, ин шабакаи ҷаҳонӣ ба майдони ҷанги фикрӣ мубаддал гаштааст. Ҷангҳои фикрӣ, албатта, ба воситаи забон амалӣ мешаванд.

Нақши Роғун дар рушди иқтисодиёти кишвар

Осиёи Марказӣ аз назари географӣ на танҳо собиқ Осиёи Миёнаи Иттиҳоди Шӯравӣ, балки Қазоқистон, Муғулистон, Афғонистон, вилояти Цинзяну Уйғури Хитойро низ дар бар мегирад. Аз нигоҳи захираҳои гидроэнергетикӣ, Тоҷикистон дар байни онҳо ҷои аввалро ишғол менамояд. Ҳаҷми то имрӯз мушаххас гардидани ин захираҳо ба 530 млрд. кВт/соат мерасад, ки ин барои кишваре чун Тоҷикистон ниҳоят зиёд мебошад.