АМНИЯТИ ДАВЛАТ АМНИЯТИ МИЛЛАТ АСТ

Чанд вақти  охир дар сархати расонаҳо алайҳи  сиёсати феълии Ҷумҳурии Тоҷикистон ва дар ҳолати заъф қарор доштани фаъолияти Кумитаи давлатии амнияти миллии Ҷумҳурии Тоҷикистон ва дигар мақомотҳои қудратӣ  сару садоҳое аз ҷониби манфиатхоҳони дохиливу берунӣ ба гӯш мерасад.

Маълум аст, ки ҳадаф аз  роҳандозӣ намудани чунин низоъҳои идеологӣ ва сиёсӣ пеш аз ҳама 

ҚУВВАИ ПЕШБАРАНДАИ ҶАҲОНБИНӢ ВА

ШУУРИ ҶАМЪИЯТӢ ДАР ИНКИШОФИ АМНИЯТИ МИЛЛ

Вақтҳои охир дар саҳифаҳои рӯзномаҳо, маҷаллаҳо, нашрияҳои сершумори Тоҷикистон бисёр хабару мақолаҳо, очерку ҳикояҳо ва дигар пешниҳодҳои муҳим нашр гардида, ба диққати хонандагони сершумор пешниҳод карда метавонанд. Дар байни онҳо мақолаи доктори илмҳои сиёсӣ Саймунин Ятимов «Шуури ҷамъиятӣ ва амнияти ҷамъиятӣ (шурри муқаррарӣ)» ҷойи махсусро мегирад. Муаллиф дар ин мақола тағйиротҳои гуногуне, ки солҳои охир дар ҷаҳон имрӯза ва махсусан, дар ҳаёти халқу миллатҳое, ки дар

Ислом бо гурӯҳҳои ифротгаро иртибот надорад

Манфиатҷӯиву бартарихоҳии гурӯҳҳои алоҳидаи ифротӣ сабабгори дар арсаи ҷаҳон аз байн рафтани давлатҳо, муноқишаҳои мусаллаҳона дар миёни онҳо, кушторҳои бераҳмона, харобу валангор гардидани маҳалҳои аҳолинишин ва ҳатто, шаҳру вилоятҳо, марказҳои фарҳангиву осори таърихӣ ва талафоти зиёди ҷонӣ шуда истодаанд. Барои гирифтани пеши роҳи ин раванди даҳшатбор моро зарур аст, ки қувваҳои солимро муттаҳид созем ва саранҷоми фоҷиабори ин зуҳуротро ба ҷомеаи башар, пеш аз ҳама, ба наврасону ҷавонон дуруст фаҳмонем.

Баҳор имсол хуштар менамояд

Паёми табрикии ректори донишгоҳ, академик

Носирҷон Салимӣ ба ифтихори ҷашни Наврӯз

Устодони арҷманд!

Донишҷӯёни азиз!

Чандест, ки Ватани маҳбуби моро фазои атромезу мушкбез ва эҳёгари фасли ҳуснофарини баҳор фаро гирифтааст. Баҳор аз он боз ҳам шукӯҳманду дилписанд ва афсонагуна аст, ки ҷашни Наврӯз дар оғӯш дорад ва ин ҷашнест, ки таърихи куҳанро фаро гирифтаасту безаволию ҷовидониаш кайҳо собит гаштааст.

Шумораи наврӯзии «Навруста» чоп шуд

Дар арафаи Наврӯзи Оламафрӯз шумораи 1-уми маҷаллаи «Навруста» дар соли 2016 ба нашр расид. Дар нахустсаҳифаҳои шумора таҳти рубрикаи «Таҳқиқ ва таҳлил» мақолаи Мирато Комилов роҷеъ ба роҳҳои баргардонии масдарҳои забони анлисӣ ба забони тоҷикӣ ба табъ расидааст, ки барои тарҷумонҳои ҷавон аз манфиат холӣ нест. Ҳамчунин, мақолаҳои «Таъсири адабиёти англис дар Тоҷикистон» ва «Муқоисаи зарбулмасалҳои тоҷикӣ бо русӣ» зери ин рубрика рӯи нашр омадаанд.

Дар бахши шахсиятҳои шинохтаи ҷаҳон бошад, ин навбат дар хусуси ҳаёт ва эҷодиёти мусаввири нотакрори оламшумул Раффаэлло маълумоти муфид дарҷ гардидааст. Ҳамзамон, ду расми мондагори рассоми сатҳи ҷаҳонӣ Раффаэлло бо сифати баланд интишор шудааст.

Суҳбати ихтисосии рӯзноманигор Бахтиёри Абдураҳим бо тарҷумон ва адабиётшинос Ҷумъабой Азизқулов перомуни тарҷума ва махсусиятҳои он писанди хонандагон хоҳад гашт.

КУФР НЕЪМАТ АЗ КАФАТ БЕРУН КУНАД

Бо шукргузорӣ аз ҳаёти осоиштаи кунунӣ ҳар саҳар ба кор мебароям ва ин нуктаро пайваста ба шогирдон талқин мекунам, ки шукргузор бошанд. Шукр аз истиқлолияту озодӣ, тинҷию амонӣ, сулҳу салоҳ, серию пурӣ, ободии кишвар, хандаҳои беғаши кӯдакон, гулзору боғзорҳо, роҳҳои чун каф ҳамвор, бунёди биноҳои истиқоматию мактабу боғчаҳо ва ғайра. Барои мо бояд саҳифаҳои таърихи солҳои навадуми садаи бистум чун оинаи ибрат бошанд. Мо бояд ба дирӯз нигаҳ карда, фардои худро бисозем. Ба қавли Мирзо Бедил:

Тоҷикон миллати муваффақанд

Муддатест, ки тавассути расонаҳои хабарӣ ва сомонаҳои интернетӣ баҳсу муколама атрофи  зарурати ворид намудани тағийроту иловаҳо ба Қонуни асосӣ – Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон идома дорад. Вобаста ба мазмуну муҳтаво метавон онҳоро ба ду гурӯҳ  ҷудо намуд. Гурӯҳи аввалро таълифоте ташкил медиҳанд, ки ворид намудани тағийроту иловаҳоро саривақтӣ, зарур ва мувофиқ ба талаботи рушди ҷомеа дар замони муосир медонанд. Ба гурӯҳи дуввум