Хиёнати миллӣ (Қисса дар бораи босмачибозии  наҳзатӣ)

Дар китоби рӯймизии ҳар тоҷики оқил «Маснавии маънавӣ» омадааст: «Эй бародар, барои он ки худро бишносӣ, ки аз кадом  ҷинсӣ, хуб ҳастӣ ё бад, нигоҳ кун, ки ҷазби чӣ чиз мешавӣ ва ба сӯйи кӣ меравӣ ва аз суҳбати чӣ касе масрур мегардӣ ва хулоса бингар, ки бо кадом гурӯҳӣ». Ё ба иборати дигар:
Гар ба Ҳомон моилӣ ҳомониӣ,
Гар ба Мӯсо моилӣ субҳониӣ».

Ҷавоб ба кӯри Юнус(Сайидюнус) (Дар бораи Ленин)

Амири беватан хору залил аст,
Гадо гар дар Ватан мирад, кабир аст.
Ин суханон дар сари қабри амири Олимхон дар қабристони ш.Кобул навишта шудаанд. Тақдире ки ҳама кӯрҳои ақидатиро интизор аст, бо саркардагии устоди кӯрҳо-Юнус (Сайидюнус), ки худро боз Истаравшани ном мебарад, гарчанде бо ин ном арзанда нест.

Баргузории ҷаласаи солонаи ташкилоти ибтидоии «Омӯзгор»

Имрӯз, 19-уми январ, дар толори калони бинои асосӣ маҷлиси ҳисоботии солонаи ташкилоти ибтидоии «Омӯзгор»-и Ҳизби Халқии Демократии Тоҷикистон дар донишгоҳ доир гардид. Дар ҷаласа, ки бо ширкати меҳмонон аз Кумитаи иҷроияи ҲХДТ дар ноҳияи И.Сомонӣ – мудири шуъбаи таблиғот ва иттилоот Х. Амонов, мудири бахши омор З. Маҳмадуллоева, инчунин раёсат ва аъзои ташкилоти ибтидоии «Омӯзгор» ҷараён гирифт, шарҳу тавзеҳи Паёми Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ба Маҷлиси Олӣ, ҳисоботи солонаи ташкилоти мазкур, интихоби муовини раиси ташкилот ва дигар масъалаҳои ҷорӣ баррасӣ гардиданд.

Кори  ҳар  буз  нест  хирман  кӯфтан

Инак Муҳиддин Кабирӣ баъд аз хиёнат кардан ба Ватан ва паноҳ бурдан ба зери домони хоҷагони худ, дигарбора бидуни хиҷолат сар бадар оварда, мехоҳад чеҳранамоӣ кунад. Дар “Гуфтугуйи ба ном рӯ ба рӯйи М.Кабирӣ”, ки дар шабакаҳои иҷтимоиӣ санаи 18.01.2019с. пахш гардид, ин фарди аз воқеияти рӯзгор фосила гирифта ва ба Тоҷикистон мутлақо бегона, бо худшефтагии ба ӯ хос,  табли бечоранавозиро ба роҳ андохтааст. Хост худро тариқи “онлайн” ҳамчун роҳбари «Паймони зиддимиллӣ» муаррифӣ кунад.

НИГАРОНӢ АЗ ФАЪОЛИЯТИ БАЪЗЕ СОХТОРҲОИ ДОНИШГОҲ

Санаи 17-уми январи соли ҷорӣ дар толори калони бинои асосии донишгоҳ ҷаласаи васеи корӣ бо ширкати намояндагони Вазорати маориф ва илми Ҷумҳурии Тоҷикистон таҳти роҳбарии муовини вазир  Сайфиддин Давлатзода, аъзои Раёсати донишгоҳ, кормандони шуъбаи фосилавӣ, муовинони деканҳо ва методистони шуъбаи ғоибона баргузор гардид. Нахуст ректори донишгоҳ Носирҷон Салимӣ ҳадафи баргузории ҷаласаро тавзеҳ бахшида, пас аз муаррифии меҳмонон риштаи суханро ба эшон дод.

Фирефтаи мафкураи ифротии  динӣ гаштан - чашидани заҳрро монад

Мақоли маъруфест, шояд дар овардани шакли дурусташ иштибоҳ намоям, лекин аниқ ба ин маънист, ки «чашидани заҳр камоли аҳмақист».
Миллати тоҷикро як бор дар ин роҳ бурданду заҳр чашониданд. Ончунон сахт омад, ки 150 ҳазор фарзандаш қурбонии ин «чошнӣ» гардид.

Куҷост шарафи миллӣ, ифтихори миллии ту, Амруллоҳ?  (Ё посухе ба вокуниши Амруллоҳи Низом  бо номи «Гуфту кӯфт андар боби сатр»)

Айби хуб аблаҳ набинад дар ҷаҳон

Бошад андар ҷустани айби касон