Моҳияти иртиҷоии идеологияи ифротии салафия.

Бояд ёдовар шуд, ки дар мазмуну моҳияти ҳамаи  Паёмҳои Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон Эмомалӣ Раҳмон дар муроҷиаташ ба мақомоти давлатӣ, ҳамчунин дар  мулоқотҳояш бо аҳли зиё ва ҷавонон дар робита бо ҳимоя намудани шаҳрвандон, бахусус ҷавонон аз ҳаракатҳои ифротгарою террористӣ ва мазҳабу равияҳои бегона, ба хотири ҳифзи фарҳангу арзишҳои миллӣ ва эҷоди суботу амнияти ҷомеа ва рушди давлати миллӣ борҳо таъкид гардидааст. Бар ҳамин асос  яке аз чунин ҳаракатҳои ифротгаро дар заминаи эътиқодҳои динӣ, ки имрўз аз ҷониби бегонагон ба

Шуъбаи тайёрӣ моро донишҷӯ кард

Шуъбаи тайёрӣ ва хизматрасонии репетиторӣ зерсохтори Парки технологии назди Донишгоҳи давлатии омӯзгории Тоҷикистон ба номи Садриддин Айнӣ маҳсуб ёфта, бо мақсади баланд бардоштани сатҳи тайёрии таҳсилоти умумии наврасону ҷавонон ва тайёр намудани онҳо барои дохил шудан ба муассисаҳои таҳсилоти олии касбӣ дар асоси худмаблағгузорӣ аз соли 2008 инҷониб

Ҷавоб ба тарғиботҳои ғаразноку зиддидинии хабаргузории Восток-Нюз: Сиддиқи Акбар дар мавзўи «Тарвиҷи фасод ва рақсу шаҳватронӣ, давоми муборизоти режими раҳмон бар зидди ислом»

Эмомалӣ Раҳмон – Пешвои муаззами мо, Президенти муҳтарами мо, наҷотдиҳандаи давлату миллати мо, пуштибони дину мазҳаби мо аз ҷониби тамоми мусулмонони дунё ва мардуми араб ба ҳайси беҳтарин ва ҷасуртарин пуштибони дини мубини Ислом эътироф гардидаву эҳтиром мешавад. Дар арсаи байналмилалӣ ва аз минбари баланди СММ аввалин шуда бо ҷасорату далелҳои раднашаванда дини мубини Исломро аз терроризму экстремизм ҷудо

СОҲИБИХТИЁРИИ ДАВЛАТӢ ВА ОЗОДИҲОИ ДИННӢ

Барои мо тоҷикон дар замоне, ки кишварро бесарусомониҳои зиёде фаро гирифта буд,соҳибистиқлол шудану роҳбари хирадмандро интихоб кардан бузургтарин неъмат буд. Ҳеҷ неъмате, ҳеҷ арзише дар зиндагии инсон бидуни ҳикмат ва заҳмате муяссар нахоҳад шуд.

Соҳибизтиёрии зери таъсири равандҳои ҷаҳонӣ насибгардида, ки ба андешаи иддае осон ба даст омадааст, дар асл имтиҳонҳои вазнини сохтани низоми иқтисодӣ, бунёди шакли идораи давлатӣ, таъмини амнияти ҷамъиятию давлатӣ ва ҳифзи истиқлолиятро ҳамчун масъалаи муҳими бақо ва фано вазифагузори

Терроризм ва экстремизм ба ҷомеа хатар меорад.

Олимону муҳаққиқон навъҳои гуногуни терроризм ва экстремизм, аз қабили терроризми сиёсӣ, динӣ, экологӣ, зидди ҷаҳонишавӣ, фарҳангӣ, ахлоқӣ, миллатгароӣ, ҷиноӣ, технологӣ, биологӣ, ки бернетикӣ ва ғайраро муайян карда, ба ин натиҷа расидаанд, ки дар замони муосир аз ҳамабеш терроризму экстремизми динӣ ҷаҳони муосирро ба мушкилот гирифтор намудааст. Ба ақидаи аксар сиёсатшиносон низ экстремизм бештар дар дин, ки хусусияти ҷалб намоӣ дорад,  реша

ТАҲАММУЛ , ТОҚАТПАЗИРӢ ВА ҲАДДИ ОН.

Дар Консепсияи миллии тарбия дар ҶумҳурииТоҷикистон, ки бо ибтикор ва саъю эҳтимоми Асосгузори сулҳу Ваҳдати миллӣ-Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон рўйи кор омада, бо Қарори Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон аз 3 марти соли 2006, №94 тасдиқ гардидааст, тарбияи таҳаммул ва тоқатпазирӣ аз унсурҳои таркибӣ ва мазмуни тарбияи миллӣ маҳсуб дониста шудааст.

Пайомадҳои вобастагӣ ба интернет

Аҳолии Ҷумҳурии Тоҷикистон дар қатори аҳолии дигар давлатҳои ҷомеаи ҷаҳонӣ дастрасӣ ба Интернет доранд. Интернет чун насли нисбатан навини воситаи коркарди ахбору маълумотҳои гуногуни иқтисодӣ, иҷтимоӣ, сиёсӣ ва фарҳангӣ ба худ ҳамто надорад. Бале, замоне буд, ки одамон орзу мекарданд, то бо хешовандони дуру наздики худ

Осудагии ватан осудагии мост

Ватан барои соҳибватан азиз, дар дилу дида ҷову зебою бузург ва якто мебошад. Ватан замини зархез, боду ҳавои рӯҳнавоз, обҳои софу зулол ва кӯҳҳои сарбафалаккашида дорад, ки ин ҳама ганҷинаи ифтихорианд. Ватан ба мо болу пари маънавӣ мебахшад, то дар самояш озодона болу пар зада, барои шукуфоии он саҳми арзанда гузорем.